Het vermenselijken van paarden

Het lijkt wel alsof er steeds meer 'mensentermen' in de paardenwereld worden gebruikt. Eén die je regelmatig tegenkomt, is 'maaltijdvoeren'. Is dit zoiets als een bord met warm eten voor je paard neer zetten? Het lijkt een vorm van antropomorfisme waarbij menselijke eigenschappen worden toegekend aan niet menselijke wezens in dit geval het paard.

Er zijn nog meer voorbeelden te noemen, zoals je paard een jas aan doen want hij zal het wel koud hebben, of we doen hem schoenen aan want hij zal wel zere voeten hebben en niet te vergeten, 's nachts gaat hij naar bed en heeft hij zijn eigen slaapkamer. Allemaal voorbeelden waarbij vanuit de menselijke behoefte wordt gedacht en dan zal het paard deze behoefte ook wel hebben.

Terug naar het maaltijdvoeren. Bij maaltijdvoeren bepaalt de mens eigenlijk wanneer het paard kan eten door hem, op meestal vaste tijdstippen, voer aan te bieden. Dit klinkt niet ideaal voor een dier dat 16 tot 20 uur per dag, in complete vrijheid, zijn kostje in kleine hoeveelheden bij elkaar wil scharrelen. Voor de paarden die in het wild leven, is dit meestal geen enkel probleem maar voor onze gedomestiseerde paarden is dit een ander verhaal. Hoeveel paarden in Nederland kunnen voor 100% het natuurlijke gedrag vertonen van een in het wild levend paard en in hun leefomgeving alles vinden wat ze nodig hebben?

'Maaltijdvoeren' heeft de stempel niet goed te zijn voor paarden. Maar klopt dit wel? Hoe zit het dan bijvoorbeeld met paarden die een slecht gebit hebben, waardoor het lastiger wordt om hooi te eten en ze mede afhankelijk zijn van geweekt (ruw)voer die hun mens hen moet geven? Sommige 'maaltijdpaarden' zijn hier zelfs helemaal afhankelijk van. Moet je dan een paard met een slecht gebit, maar verder in goede gezondheid, laten verhongeren door hem geen 'maaltijden' meer aan te bieden?

Misschien is het goed toch een iets genuanceerder beeld op het fenomeen 'maaltijdvoeren' los te laten. Doen wij namelijk niet allemaal, in meer of mindere mate, aan 'maaltijdvoeren'? Wij gaan als mens over het complete voermanagement van onze paarden. Wij bepalen het tijdstip van voeren, hoeveel hij krijgt en wat hij krijgt. Nu zullen er mensen zijn die zeggen, maar ik voer onbeperkt ruwvoer dus hoezo 'maaltijdvoeren'? Maar zit er in dat ruwvoer altijd alles wat het paard op dat moment nodig heeft? En, als niet alles erin zit, heeft hij dan altijd de mogelijkheid om het op een andere manier toch binnen te krijgen? Of is het dan toch weer de mens die ervoor moet zorgen dat het paard alles krijgt wat hij nodig heeft?

Hoe je het ook wendt of keert, onze paarden leven in gevangenschap, simpelweg omdat er een omheining staat om hun leefgebied. Dit betekent dat hij binnen dit gebied alles moet kunnen vinden wat hij nodig heeft om gezond te blijven en daardoor niet afhankelijk te worden van 'maaltijden' die de mens hem moet geven. Alles beschouwend is 'maaltijdvoeren' nog helemaal niet zo slecht. Misschien moeten we af van die menselijke termen! Een paard is geen mens en we moeten hem zeker niet zo behandelen maar kijken naar de individuele behoefte van ieder paard en onze zorg daarop afstemmen.